Dictionary of Greek. 2013.
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
ορθοκερατίδες — (orthbceratidae). Οικογένεια ναυτιλοειδών κεφαλόποδων μαλάκιων που έχει εκλείψει. Αριθμεί τα γένη ορθόκερας, κωνόκερας, ακτινόκερας, κυρτόκερας κ.ά. Τα ζώα αυτά έζησαν από την κάμβριο έως την τριαδική περίοδο και είχαν τη μεγαλύτερη τους ανάπτυξη … Dictionary of Greek
